Voorbereiding voor mijn eerste zwemwedstrijd!

En toen had ik me ingeschreven voor mijn eerste masterswedstrijd zwemmen. 

In de zomer van 2019, op vakantie, met een stralend zonnetje in Frankrijk maakte ik mijn wedstrijdplanning. In November 2019 zou ik starten. Met de focus op de 50m vrije slag  – borstcrawl (zo min mogelijk keerpunten 😉 ). 

Op vakantie leek het nog eindeloos ver weg. En vooral heel erg haalbaar. Een keer moet ik tenslotte gaan beginnen en ik moet toch ook gewoon wedstrijdervaring op gaan doen. Mijn talloze wedstrijden met de paarden gaan me ongetwijfeld iets helpen, maar het blijft toch wel echt een heel andere sport dat zwemmen. 

Voordeel is dat mijn zwempak zeker niet zal wegrennen of bang zal zijn van iets. Iets wat mijn paard wel regelmatig had op wedstrijd ;). Een ‘nadeel’ is dat ik het nu echt 100% zelf moet doen en geen teamgenoot heb, met wie je samen aan de slag gaat. 

Hoe kan ik een wedstrijd zwemmen?  

Om te kunnen wedstrijdzwemmen in Nederland dien je eerst lid te worden van een zwemvereniging. Voor volwassenen (+20) geldt hiervoor de masters categorie. Dat zegt niets meer dan de volwassenen tak van sport binnen het zwemmen. 

Zonder vereniging kun je vooralsnog niet starten als masterszwemmer. Voor openwater wedstrijden is de KNZB wel aan het experimenteren voor zwemmers zonder vereniging, maar voor het wedstrijdzwemmen op de korte- of langebaan (zwembad zwemmen dus) is dat vooralsnog niet mogelijk. 

Dus werd ik begin oktober lid van een zwemvereniging en regelden zij voor mij een licentie bij de KNZB. Hier hoef je als zwemmer zelf niets voor te doen. De vereniging regelt dit voor je. 

Inschrijving eerste wedstrijd 

Mijn planning zei November. Mijn jaarplan met mijn zwemtrainer was hierop ingericht. En toen kwam een verenigingsgenoot met een leuk idee. Een masterwedstrijd ‘slechts’ 200km verderop. Maar ondanks de afstand echt de moeite waard garandeerde ze me. 

De leukste wedstrijd van het jaar. Ideaal om te beginnen. Waarom? Omdat ze behalve de officiële afstanden ook een hoop ‘fun’ afstanden zwemmen. Denk aan; achteruit zwemmen, verduiken, onderwater zwemmen en enkel benen zwemmen. Plus van alle slagen ook de 25m afstanden. 

De sfeer is anders. Gemoedelijker belooft ze me en dus leuk om te starten. 

En dus schreef ik me in. Oktober. Een paar weken eerder dan gepland. Voor de 25m vrije slag (fun afstand dus) en de 50m vrije slag (officiële afstand). 

 

Wijziging plannen

Dat betekende dat mijn trainer last minute wat wijzigingen in de planning moest aanbrengen. Ik had namelijk nog nooit een wedstrijd geoefend. En ik ken ook alle regels eigenlijk niet. Wanneer mag ik op het startblok? Wat betekenen de fluitsignalen? Hoe zit het met in- en uitzwemmen? Wat moet ik allemaal meenemen? Eet ik tussen de afstanden door? Dingen waar menig wedstrijdzwemmer aan gewend is en niet over nadenkt, maar voor mij allemaal nieuw is. 

In een sneltreinvaart leerde ik nog wat basis beginselen wedstrijdzwemmen zodat ik zo goed mogelijk aan de start kon verschijnen. 

En toen scheurde mijn wedstrijdpak

En in die voorbereiding ging het niet allemaal van een leien dakje. Op de dag dat ik mijn laatste training met mijn trainer had, zouden we gaan oefenen met mijn wedstrijdpak. Die had ik tenslotte nog nooit gedragen tijdens het zwemmen en dat vond ik toch wel fijn om eens te proberen. 

Het aandoen van een wedstrijdpak is niet zo eenvoudig en met de klamheid in een kleedkamer van een zwembad deed ik, ongetwijfeld door al mijn onervarenheid, iets verkeerd en hoorde ik zo mijn pak een stukje scheuren. OH NEEEEE! Mijn mooie wedstrijdpak :(, kapot.

Waar ik zo trots op was. Een speciaal plaatsje had in mijn kast. Nog nooit had ik ermee getraind of in een zwembad gezwommen. En nu had het een scheur. Slechts 10 dagen voor mijn debuut. Slechtere timing kon niet (alhoewel op de wedstrijddag zelf was nog erger geweest).

Hoe rot kun je jezelf voelen?

Gelukkig was ik in de buurt van de zwemwinkel Zwemspullen (hier heb ik mijn pak ook gekocht) en hebben zij, in samenwerking met de topservice van Arena, heel goed kunnen helpen. En zo werd een binnen een week een nieuw pak verzonden! Zo tof dat al deze mensen mij helpen om aan de start te komen.

Toch besloot ik een reserve pak te kopen ;). Onder het mom van ik wil dit nooit nog een keer meemaken. En dan blijf ik zeker te weten ook wat langer wedstrijdzwemmen (hoe moet ik het anders uitleggen aan mijn man). Het werd een minder fancy pak als mijn eerste, maar zeker ook nog een goed Arena pak. Voor de kenners: het werd de Arena Powerskin R-EVO One. Nu was ik zeker goed voorbereid.

Later mocht ik ook nog een wedstrijdpak in ontvangst nemen van het merk ‘HUUB’. Bij menig vooral bekend onder de zwemwetsuits (voor triatlon). Heel erg bijzonder!!

Dus ik ging van net geen tranen van mijn gescheurd wedstrijdpak naar drie prachtige wedstrijdpakken*. Uiteindelijk was het dus meer een geluk bij een ongeluk. En kan het aan het materiaal zeker ook niet liggen.

Arena webstrijdzwempakken

De week voor de zwemwedstrijd 

In de week voorafgaand aan de wedstrijd trainde ik alsnog 1 keer zelf in mijn wedstrijdpak, zodat ik toch wist hoe het zou voelen. Ik ging wat beter op mijn voeding letten, wat gezonder leven en probeerde wat meer te rusten. Niet makkelijk met 3 kleine kinderen thuis. En toen werd mijn tweeling van 1,5 jaar ook nog verkouden! NEEE.. ook dat nog. Gelukkig ben ik als moeder de enige last one standing (zoals bij de meeste moeders) en werd iedereen verkouden, maar is het mij nog bespaard.

Ook pakte ik de spierversterkende oefeningen van de fysio weer wat fanatieker op voor mijn schouders. Het laatste wat ik wil is geblesseerd raken en wat sterker worden kan nooit kwaad. Hopelijk kan ik het vasthouden ;). 

Oh en ik appte mijn trainer wat vaker dan normaal ;). Iets met zenuwachtig.

Nee geen stress. Geen stress..

Onzekerheid

De onzekerheid voor mijn eerste zwemwedstrijd is dus goed aanwezig. Voor mijn gevoel ben ik straks de enige ‘beginner’ op dat startblok. De meeste wedstrijdzwemmers die ik ondertussen ken zijn jeugdzwemmers die volwassen zijn geworden. Zeker in mijn leeftijdscategorie (30-35 jaar) zijn de tijden echt nog heel snel.

En ondanks dat ik voor de ervaring ga, me niet mag vergelijken met mensen die al 20+ jaar zwemmen en een keer moet beginnen neem je dat toch mee in je hoofd. De 50m sprint beheers ik nog niet. De 25m gaat redelijk, maar dan ben ik pas op de helft en ‘moet ik dus nog terug’. Of zoals mijn krachttrainer me probeert te leren. Nee. Omdenken.

Je bent AL op de helft en nu hoef je alleen nog maar terug!

En wat ga ik nou doen met dat verrekte keerpunt? De gok wagen, of toch aantikken en dan draaien?

Tot slot maakte ik ook nog de ‘fout’ om twee dagen geleden mezelf nog eens te filmen tijdens een stukje sprint. Als ik dan zie wat voor techniekfouten ik maak helpt dat ook niet. Dus note to self, jezelf zo kort van te voren niet meer filmen ;).

Niet altijd een plus die GoPro.

Realistische doelen stellen

Tijd voor interventie dus voordat ik straks helemaal niet meer in de auto stap en toch liever mijn paard opzadel. Mijn zwemtrainer stuurt een lijstje met realistische doelen voor de 50m:

• Onderwaterfase bij start en na keerpunt
• Vanuit onderwaterfase eerste paar slagen niet ademen
• Gekozen keerpunt naar behoren uitvoeren
• Genieten van de pijn tijdens je race 😉

Oké die laatste weet ik niet helemaal zeker, maar de rest zou moeten lukken. Op vrijdagavond train ik nog voor de laatste keer rustig mee met de vereniging en dan gaat het zondag gebeuren.

Los van de (denk ik normale) onzekerheid heb ik er ook wel gewoon ontzettend veel zin in. Na al die maanden trainen ga ik gewoon een wedstrijd zwemmen! Wie had dat gedacht he! Ik in ieder geval niet.

“Feel the fear, and do it anyway” 

En dus komt volgende week mijn eerste wedstrijdverslag!!

Hoe bizar!