Zo zit je te zenuwen voor je eerste zwemwedstrijd. En zo sta je alweer voor de tweede. Slechts twee weken geleden stond ik voor het eerst aan de start bij een masterwedstrijd zwemmen. En gisteren zwom ik alweer de tweede. In Zwijndrecht (Zuid-Holland). Eigenlijk zou deze wedstrijd mijn eerste worden, maar de vorige kwam er even tussendoor in de planning. Voor dit keer stond enkel de 50m vrije slag op de planning.
Hoe ging de voorbereiding?
De voorbereiding was dit keer een stuk rustiger dan de eerste keer. Sinds ik in januari 2019 begon met mijn personal training is de intensiteit van het zwemmen in een korte tijd flink opgebouwd. In eerste instantie voor de triatlon. Later, nu dus, in de opbouw voor het wedstrijdzwemmen. En dat is soms best wel zwaar. Mentaal vind ik het goed te doen. Zelfdiscipline heb ik genoeg en ik ga heel graag zwemmen. Maar mijn lichaam denkt er soms anders over. Zo weeg ik 3kg minder dan dat ik idealiter volgens de sportarts mag wegen. En is het echt flink dooreten om het op die 3kg te houden. Vroeger leek me dat een luxe probleem, maar het is zeker niet altijd makkelijk. Zwemmen vergt enorm veel van je lichaam. Ik ben zelf dan ook nog zoekende hoe ik het genoeg kan geven met de juiste voeding.
In de week van de voorbereiding had ik het ook maar zwaar. Ik kreeg mijn schema’s niet afgezwommen, of ik deed er veel langer over dan gepland. Wat raar is, want mijn zwemtrainer weet over het algemeen vrij op de minuut mijn schema’s te schrijven. Ik kwam er maar niet doorheen. Was moe, had veel meer rust nodig tussen de sets en het wilde maar niet. Uiteindelijk viel ik in een paar dagen tijd 2kg verder af.
Afgelopen woensdag deelde ik dat met mijn trainer en was dat gelijk het teken om het trainen voor die week te staken. Meer rust en weer aankomen. Zodat ik in ieder geval nog de energie zou hebben om überhaupt van het startblok te gaan. Dus dat deed ik braaf.
Nu is rust als moeder van 3 kinderen een relatief begrip, maar goed. We doen wat we kunnen.
De wedstrijd
Wat ik al had geleerd van de vorige wedstrijd is dat ik niet zoveel spullen nodig heb ;). En dus bleven heel veel items van de vorige keer thuis. Dit keer had ik zelfs nog ruimte over in mijn tas. Ik leer het wel :). Ik stond enkel ingeschreven voor de 50m vrije slag. En mijn serie was vrij snel aan de beurt na het inzwemmen. Super fijn, want dan hoefde ik niet zo lang in mijn wedstrijdpak te wachten (ik herinner je er nog even aan, die dingen zitten echt verrekte strak!).
De trainer van mijn zwemvereniging was aanwezig (dat is dus niet mijn trainer die mijn schema’s maakt). En het is altijd fijn om begeleiding bij je te hebben en dat iemand met je meekijkt hoe je zwemt en wat je kunt verbeteren. Met het inzwemmen gaf hij nog wat tips op het keerpunt en we oefenende nog wat starts samen.
Voor je het weet is het alweer zover en was mijn serie aan de beurt. Vooraf had ik mezelf een paar doelen gesteld;
- Goede onderwaterfase na de start
- 1x ademen een paar slagen voor mijn keerpunt
- Onderwaterfase na het keerpunt maken
- En niet meer dan 2x ademen op de terugweg.
Nu zijn de meningen over dat zo streng op weinig ademen verdeeld. Wel of niet weinig ademen op 50m? In mijn geval kost ademhalen heel veel tijd. Ik laat mijn slagfrequentie ‘vallen’ en adem nog niet efficiënt. Daarom oefen ik veel op adembeperking en kan ik dus ondertussen goed 25m sprint zwemmen zonder te ademen. Er zijn ook veel sprinters die veel meer ademen dan 3x en ik zal de laatste zijn die zegt dat dit niet oke is ;). Het risico is namelijk dat met zo weinig ademen je in zuurstofnood komt en dat je daardoor ook geen kracht meer kunt leveren. Ik probeer het echter te beperken. Het is ook maar net wat je traint.
Tijdens mijn vorige wedstrijd ademende ik 4x op 50m en vergat ik de onderwaterfase na het keerpunt. Ik was zo blij dat ik überhaupt keerde, dat ik verder niet meer heb nagedacht.
Hoe zenuwachtig ik ook altijd ben, als ik op het startblok sta ben ik altijd heel rustig. Ik weet ook altijd wat ik moet doen en weet van mezelf dat ik goed met druk kan omgaan.
Op uw plaatsen, start!
Als het startsignaal gaat, gaat het altijd ontzettend snel. Zo lang ik 50m sprints vind duren tijdens training, zo snel vliegt het voorbij in een wedstrijd. Nog voordat ik bedenk wat ik allemaal wil doen, zijn we alweer terug voor mijn gevoel. Al mijn doelen haalde ik. Het keerpunt ging goed, voor zover ik het nu beheers, ik maakte twee keer een prima onderwaterfase en ook het ademen wist ik tot 3 keer te beperken. Alle doelen gehaald dus.
Maar helaas draait zwemmen om tijd en niet om het behalen van je doelen. En ja ik ben een resultaatgerichte sporter en niet procesgericht ;). Ik zwom 41.9. En tijdens mijn eerste wedstrijd 41.5. dat betekende dat ik eigenlijk min of meer dezelfde tijd als de vorige keer zwom, of een fractie langzamer. En dat is dan toch jammer. Of balen. Of beide ;).
De teleurstelling kan ik dan ook niet helemaal verbergen. In twee weken tijd heb ik getraind om een paar kleine dingen te verbeteren. Als dat dan ook lukt in de wedstrijd zou het toch een mooie beloning zijn als je dat ook terug ziet in je tijd.
Analyse
Na de race analyseer ik mijn afstand gelijk met mijn trainer. Het zwemmen gaat goed. Ja, het mist nog wat kracht. Maar goed, dat heeft tijd nodig. Keerpunt was goed. Onderwaterfases netjes, maar bij de derde keer ademen viel ik stil. En toen moest ik nog 12,5m zwemmen. Ik heb nog niet helemaal het uithoudingsvermogen om een 50m goed door te kunnen zwemmen. Ik weet dat ik het echt in me heb om onder de 40 te zwemmen, maar het komt er nog niet uit.
En ik zou liegen als dat toch jammer is. Ik verdrink mijn teleurstelling met water ;). Thuis analyseer ik de race ook nog met mijn personal trainer. En verder slaap ik. Ongelooflijk hoe moe je kunt zijn van 40 seconden zwemmen ;).
De volgende wedstrijd staat gepland in december. De volgende keer zwem ik niet alleen de 50m vrije slag, maar ook de 100m. Nu ik enigszins kan keren, durf ik dat wel aan ;).
En tot die tijd? Nou dan raap ik mezelf weer bij elkaar en trainen we gewoon weer verder.
Op naar morgen!