Raceverslag Ironman 70.3 Maastricht

In november 2021 startte mijn traject richting het doel voor 2022, het finishen van Ironman Maastricht 70.3, augustus 2022. Tien maanden om van 1 kwart, en 2 keer een achtste triatlon te gaan trainen richting Maastricht. Mijn eerste halve triathlon. Ofwel als je niet zo in de triathlon afstanden zit 1.9km zwemmen, 90km fietsen en 21.1km hardlopen (een halve marathon).

Voorbereiding Ironman Maastricht 70.3

In voorbereiding voor een halve triathlon kiezen veel atleten ervoor om zich professioneel te laten begeleiden. Zeker als je zelf weinig ervaring hebt in het maken van trainingen en progressie en belasting is dit aan te raden. Je maakt toch al snel minimaal 8u per week en dan is het belangrijk dat dit op elkaar aansluit en je niet overtraind raakt. De meeste atleten trainen namelijk al snel te zwaar of niet effectief.

Lees hier meer over : Triathlon coaching

Zelf koos ik ervoor om me te laten begeleiden door Hylke van Tri2one Coaching. Eerder was ik al wel gewend om te werken met persoonlijke zwemschema’s en personal training in het zwemmen. Maar dat was ‘maar’ 4 keer per week, toch wat anders dan de 6 dagen die ik ging trainen voor de triathlon. Dat betekende ook dat ik voor het eerst ging werken met TrainingPeaks. Een trainingsprogramma waar al je trainingen in te komen staan, je trainingsdata wordt verzameld en je trainer je voortgang in kan volgen.

Als moeder van drie kinderen en ondernemer betekent 6 dagen in de week sporten uiteraard de nodige uitdagingen en vooral plannen. Vroege vogel sessies om 06.00u in de zomer, of om 22.00u ’s avonds nog intervallen op zondagavond waren eerder onderdeel van de routine dan uitzondering. Het trainen voor een triathlon vergt doorzettingsvermogen en veel zelfdiscipline.

Uiteraard ging dit niet zonder ups en downs en was ik ook weer geregeld geblesseerd met hardlopen. Door een paardrijongeval heel veel jaar geleden blijft mijn heup hardlopen niet zo leuk vinden en dat vraagt dus veel geduld (niet mijn sterkste punt) en heel zorgvuldig opbouwen. De nodige weken lag ik er ook uit, maar daarentegen pakte ik het fietsen heel goed op.

Voorbereidende wedstrijden

Ter voorbereiding deed ik maar twee andere triathlon wedstrijden. Dat was de kwart in Brouwersdam en de kwart in Oss. Met een man die ook aan triathlon doet en ons gezin, is het altijd een beetje puzzelen. Dus doen we relatief maar weinig wedstrijden.

Tijdens beide triathlons leerde ik dat mijn fietsen ondertussen van een hoog niveau is, het zwemmen ging altijd al goed, dus die twee onderdelen gaven vertrouwen. Met hardlopen liep ik tijdens Brouwersdam een nieuw PR op de 10, maar in Rosmalen leerde ik weer nederig te zijn richting het lopen ;). Met 30 graden was ik volledig uit het veld geslagen. Ik finishte, maar wist dat ik nog heel ver weg was van een halve marathon.

Wedstrijd – Ironman Maastricht 70.3

Voorbereid of niet, 6 augustus komt toch vanzelf. In de week vooraf werd mijn dochter ziek. Dus je raad het al, ook mama werd verkouden. Ik werd een soort blaffende zeehond die 3 nachten niet kon slapen. Uiteindelijk met een bezoek aan de huisarts kreeg ik medicatie zodat ik in ieder geval nog 2 goede nachten kon maken voor de wedstrijddag.

Registratie

Op vrijdag 5 augustus vertrokken we met een auto vol richting Maastricht. Drie kinderen, de fiets, mijn man en ik. Het registreren duurde lang, ik stond zeker 1,5u met mijn fiets in de hand in de rij voordat ik alle papieren had om te kunnen starten. Daarna fiets inchecken, even op het terras en uiteten met zijn allen. Het voordeel van je gezin bij hebben is dat je weinig tijd hebt om zenuwachtig te worden. De kinderen vragen alle aandacht. De nacht verliep best goed en om 04.30 ging de wekker voor het ontbijt van 05.00u.

Start

Om 07.00u zouden de eerste zwemmers starten. Om 05.30 was ik in de wisselzone, alles nog even checken. Samen met duizenden mensen een beetje zenuwen, nog even plassen en je wetsuit aantrekken terwijl de zon opkomt. Een hele belevenis.

1.9km Zwemmen

Vanaf 07.00u starten de eerste zwemmers met een rolling start, per 2 het water in. Terwijl vanaf de brug honderden mensen stonden te kijken, zo’n Ironman is zeker meer evenement dan de lokale triathlons en het is dan ook een hele ervaring dat eens mee te maken.

Het zwemmen was ingedeeld in tijden, niet exact. Maar met grote tijdsvakken. De snelle zwemmers starten eerst en de langzame zwemmers starten als laatste. Jouw tijd start, op het moment dat je over de startbalk gaat, dus je hebt allemaal evenveel tijd. Ik startte zelf vrij vooraan. Doordat je maar met 2 tegelijk start heb je een rolling start, een eerste keer voor mij. Maar wat fijn om niet gelijk in een wasmachine te starten. Ik kwam gelijk in een goed ritme en kon lekker meezwemmen en heel wat mensen nog inhalen. Ik wilde er 40min over doen, 2min/100m. Rustig, me niet gek laten maken. In het zwemmen win je toch niet, maar je kunt wel heel veel energie verspillen. Uiteindelijk lag ik ver voor op schema, ik besloot toen gas terug te nemen, heel even schoolslag te zwemmen omdat mijn zwembril niet goed zat en de tijd te nemen. Zo kwam ik alsnog op 40min aan, en voelde ik me top. De wissel verliep rustig, me niet gek laten maken, energie sparen.

90km Fietsen

Het fietsen was een parcours van 2 rondes van 45km. In Maastricht kan dat maar 1 ding betekenen; hoogtemeters. Vooraf hadden andere me al verteld dat het een technisch parcours was, maar dat klimmen ligt me wel. Ik besloot dus om toch mijn triathlonfiets mee te nemen en niet mijn racefiets.

(Verschil tussen beide: Triathlonfiets vs racefiets: Wat ga ik kiezen?)

Het parcours had 1000 hoogtemeters, met een paar flinke klimmetjes per ronde. Op mijn triathlonfiets kan ik met enkel 1 voorblad niet zo ver terug in een lage versnelling, maar toch klim ik vrij makkelijk met die fiets. Het fietsen was dan ook echt een feestje.

Met mijn trainer hadden we zone 3 afgesproken, maar met het hardlopen in gedachte nog, besloot ik ter plekke om alles in zone 2 te fietsen. Zeker omdat ik daarmee alsnog 29km per uur gemiddeld fietste en dat harder was dan vooraf geschat (op een vlak parcours, fiets ik gemiddeld 32/33 gemiddeld, om een idee te geven).

Iedere 25min at ik een gelletje en probeerde goed te drinken. In tegenstelling tot bepaalde trainingen, ging dat me goed af. Ik had geen honger en voelde me fris.

Na 3u en een paar minuten kwam ik dan ook fris, maar wel met een volle blaas terug in de wisselzone. Veel triatleten plassen op de fiets, mij lukt dat echt niet. Eerst op jacht naar een dixie dus, die er genoeg staan.

21.1km Hardlopen

En dan het lopen. Mijn hoofdpijndossier. In trainingen had ik 1 keer een ronde van 15km gedaan, met heel veel wandelen tussendoor. Maar als ik eerlijk ben is zelfs mijn 10km nog niet echt bevestigd. Vanuit die ‘basis’, of het gebrek eraan een halve marathon lopen is dan uitdagend, om het zacht uit te drukken.

Het nadeel van aardig kunnen zwemmen en fietsen is dat je in een groep terug komt die allemaal aardig snelheid in de benen hebben zitten. Ofwel werd ik niet door 100 man ingehaald, maar misschien wel door 700. De ene na de andere vliegt je voorbij en ik kan je zeggen, je kunt mentaal nog zo sterk zijn. Dat doet echt wat met je. Het lopen bestond uit twee rondes van +/- 10km en 2 flinke klimmetjes.

De eerste ronde ging redelijk, ook hier moest ik al wat wandelen, maar het was te doen. Maar in de tweede ronde startte de pijn in mijn knie. Zelfs wandelend strompel ik dan nog, laat staan dat ik kan rennen.

De tweede ronde was dus vooral meer wandelen dan lopen. Het was zoeken naar een ritme wat ik wel rennend kon volhouden. Uiteindelijk werd dat 400m rennen en 100m lopen. In gedachte een rondje op de atletiekbaan, dat moet te doen zijn. De pijn in mijn knie werd dusdanig dat ik uiteindelijk nog in de medische tent heb gezeten. Nog wat meer pijnstilling.

Het enige voordeel was dat ik door het vele wandelen in de achterste groep terecht kwam, met meer mensen die het zwaar hadden. Dat verzachte de pijn nog wat. Maar uiteindelijk voelde ik vooral verdriet in plaats van trots toen ik over de finish kwam.

Nabeschouwing

De finish haalde ik, maar het koste me heel wat dagen om ervan te herstellen. Niet alleen fysiek was ik natuurlijk helemaal uitgeput. Nog nooit eerder had ik zoveel uur achter elkaar gesport (6u 50), maar vooral mentaal moest ik het echt even verwerken. Dagen zat ik starend op de bank of lag ik in mijn hangmat met hangmat standaard. Ik verstopte mijn medaille en gooide voor de rest alles weg… tja… honderderden berichtjes volgden van mensen die trots op me waren, terwijl ik dat zelf alles behalve zo voelde. Dat voelde heel erg dubbel.

Het finishen was voor iedereen de prestatie. Terwijl ik zelf dit opschreef:

Finishen is namelijk niet altijd de beste prestatie. Altijd maar doorzetten tegen beter weten in verdient niet altijd een medaille. Soms is het beste doen voor je lijf een veel grotere prestatie.

Voor mij was dit geen test voor doorzettingsvermogen. Ik weet dat ik kan doorzetten. Het succes wordt voor mij dan ook niet bepaald door het behalen van de finish. Maar door het behalen van mijn eigen doelen. Die behaalde ik wel in zwemmen en fietsen, maar niet in het lopen (en ook daar had ik een prima realistisch doel) en dat deed zeer.

Het duurde wat dagen voordat ik toch blij kon zijn. Ik ben gefinisht, heb twee onderdelen heel erg goed gedaan en aan het derde blijven we gewoon werken. Van iedere ervaring leer je weer en ik ben er zeker te weten weer enorm van gegroeid en sterker van geworden. En die medaille? Die heb ik weer tevoorschijn gehaald en hangt braaf op zijn rekje. Op naar de volgende avonturen weer!

Ook starten met triathlon

Wil jij ook starten met triathlon? Bekijk dan ons ebook ‘starten met triathlon‘, de ultieme gids voor de startende triatleet. In maar liefst 95 pagina’s nemen we je stap voor stap mee in de wereld van triathlon. Bomvol praktische tips en stap voor stap het gehele traject uitgelegd. Van voorbereiding, training tot aan de wedstrijd.

Op zoek naar goedkope triatlon wedstrijden voor 2023? lees dan deze blog: Triathlon agenda, onze tips voor betaalbare wedstrijden (inschrijfgeld onder € 50,-)